Dankzij mijn weekend- en vakantiewerk bij Joris Zorg doe ik veel ervaring op en weet ik nu al dat mijn opleiding Verpleegkunde echt bij me past. 

Ik wilde altijd al iets in de zorg gaan doen en met mensen bezig zijn. Dat zit in de familie: mijn moeder werkt als huishoudelijke hulp bij Joris WMO en mijn zus in de kinderopvang. Drie jaar geleden ben ik in de weekenden en vakanties begonnen als keukenhulp bij zorgcentrum Sint Joris in Oirschot. Dat vond ik altijd heel leuk. Ik genoot vooral van het contact met de mensen, tijdens het opscheppen van het eten.

Ondertussen begon ik aan een opleiding Verpleegkunde bij het Summa College. Ik zit nu in het derde jaar en volg het Ziekenhuisspoor. Dat betekent dat ik alle stages in het ziekenhuis loop. Met uitzondering van een externe stage in het tweede leerjaar: die liep ik bij de Nachtegaal in Oirschot, een gesloten afdeling voor cliënten die psychogeriatrische ondersteuning nodig hebben, ofwel ouderen met dementie en psychische klachten. Dat beviel zo goed, dat ik gevraagd werd om ook in de weekenden en vakanties hier te komen werken. Onlangs heb ik de keuken vaarwel gezegd en werk ik als woonzorgondersteuner bij de Nachtegaal.

Iets heel anders dan je werk in de keuken. Ook dan in het ziekenhuis?
Zeker weten. In het ziekenhuis ben je alleen maar bezig met zorg, hier doe ik heel veel verschillende dingen. Maaltijden bereiden bijvoorbeeld, zo komt mijn werk in de keuken toch weer terug. En naast de verzorgende taken is er ook ruimte om iets leuks te doen met cliënten, zoals een spelletje.

Ik ga altijd met plezier naar mijn werk. We hebben een heel fijn team, met allemaal leuke mensen. Er zitten twee meisjes van mijn klas in die hier al eerder werkten, dus ik kende de Nachtegaal al een beetje van hun verhalen. De weekendhulpen zijn allemaal ongeveer zo oud als ik, de leeftijden van de vaste medewerkers verschillen. Zo vullen we elkaar goed aan.

Bregje: ‘Ik vind het fijn om er voor mensen te zijn’

Wat is er anders in je werk nu corona onze levens beïnvloedt?
Toen ik nog in de keuken werkte, ging het samen eten van bewoners op het Leefplein van het zorgcentrum niet meer door. Daardoor had ik veel minder contact met de bewoners. Bij de Nachtegaal was het vooral wennen dat we een mondkapje dragen. Vooral tijdens de zorgmomenten is het belangrijk om goed op te letten. We komen dan dicht bij de mensen, want verzorgen doe je binnen de 1,5 meter. En je kunt niet aan alle bewoners even goed uitleggen waarom we ze geen hand of een knuffel kunnen geven. Het fijne is wel dat iedereen elkaar helpt en opvangt, we proberen er samen het beste van te maken.

Het klinkt alsof je helemaal thuis komt in dit werk, klopt dat?
Ja deze functie past echt bij me. Ik vind het fijn om er voor mensen te zijn, om ze te helpen en ondersteunen bij dingen die ze zelf niet meer kunnen. En om ze te laten lachen, iets leuks met ze te doen. Zodat ze het fijn hebben. Dat kan al met kleine dingen. Eén mevrouw werd helemaal gelukkig van een chocolaatje. En toen ik een keer op de bank een boekje zat te lezen met twee bewoners, begonnen die helemaal te glunderen. Eigenlijk ben ik altijd wel vrolijk, ook op dagen dat ik me zelf wat minder voel. Zodra ik op de afdeling ben, denk ik: we gaan er iets leuks van maken!

Wat is je droom voor je toekomst binnen Joris Zorg?
Tijdens mijn stage heb ik al veel geleerd, vooral hoe je het beste met mensen kunt omgaan en communiceren. In het begin vond ik het wel een beetje spannend en moeilijk. Ik had eerst stage gelopen bij de afdeling Verloskunde van het ziekenhuis, daar heb je geen oudere mensen. Maar het ging eigenlijk meteen al vlot.

De komende jaren wil ik bij de Nachtegaal nog veel ervaren en leren. Wat ik na mijn opleiding graag zou willen, weet ik nog niet precies. In ieder geval merk ik dat Joris Zorg me supportert en steunt om me te ontwikkelen. Toen ik vertelde dat ik de overstap wilde maken van de keuken naar de zorg, vonden ze dat alleen maar goed: daar ben je voor aan het leren, dus ga ervoor!

Tegen jongeren die nog twijfelen of een opleiding of werken in de zorg iets voor ze is, zou ik willen zeggen: grijp je kans om mee te lopen in een ziekenhuis of verzorgingshuis. Of zoek net als ik een bijbaan in de zorg. Dan zie je hoe het is en of het echt bij je past. Je weet het pas zeker als je het probeert!